04 Νοέ Family affair

Όταν μου είπε η Μαρία Λεμονιά, φίλη και δημοσιογράφος ότι έχει μιλήσει με την Τζένη Αγιανδρίτη, η οποία είναι διεθύντρια του περιοδικού (editor in chief όπως έχει επικρατήσει να λέγεται) «Gala» και θα ήθελαν να γίνει μία συνέντευξη με τη μητέρα μου και μένα, η απάντηση μου ήταν ευχαρίστως. Την Τζένη την ξέρω εδώ και πολλά χρόνια. Γενικά όταν είσαι χρόνια στα περιοδικά, γνωρίζεις σχεδόν όλους τους παλιούς. Τους νέους δεν γνωρίζω. Η συνέντευξη θα γινόταν τηλεφωνικά. Ήταν εύκολο. Το δύσκολο, λόγω μαθημάτων και προγραμμάτων, ήταν να βρούμε τις κατάλληλες ημέρες και να συντονιστούμε με τη μητέρα μου και τη φωτογράφο. Την Πηνελόπη Μασούρη. Με την Πηνελόπη είχαμε γνωριστεί στα γραφεία της “Γυναίκας”. Φωτογράφιζε πορτραίτα, εξαιρετική σε αυτό. Θυμάμαι το πρώτο πράγμα που μου είχε κάνει εντύπωση όταν την πρωτοείδα ήταν το χρώμα των μαλλιών της. Είχε την τάση να παίζει συχνά με το χρώμα και να το αλλάζει. Τα καταφέραμε μία Παρασκευή πρωί. Μας είπε, πως σκεφτόταν να μας φωτογραφήσει με πιο «γκαλά» ρούχα και εμείς ανοίξαμε τις ντουλάπες μας.

Η μητέρα μου έχει ένα μοναδικό στυλ, πάντα θαύμαζα τον τρόπο που τα συνδύαζε και τη μία νότα θεατρικότητας που έδινε. Έχει μία δική της αισθητική σε όλα τα πράγματα. Είναι ένα από τα ταλέντα της. Εγώ από την άλλη, είμαι πιο απλή όσον αφορά το ντύσιμο. Λατρεύω ωστόσο τα μακριά φορέματα, έχουμε μία κοινή αγάπη τα δερμάτινα και κρατάμε ρούχα. Οι κύκλοι της μόδας έχουν γίνει πολύ μικροί, πολλές από τις τάσεις υπάρχουν στις ντουλάπες μας. Είναι πιο σημαντικό για μένα να φοράς αυτό που σε κάνει να νιώθεις άνετα και ωραία.

Με τη μητέρα μου έχουμε περισσότερα κοινά σημεία από διαφορετικά. Έχουμε μερικές κοινές, πολύ ιδιαίτερες συνήθειες που όταν βρισκόμαστε μαζί και συνειδητοποιούμε οτι τις κάνουμε ταυτόχρονα μας πιάνουν τα γέλια. Μέχρι δακρύων. Σαφώς και είμαστε διαφορετικές, δεν μπορείς να είσαι το ίδιο με κάποιον άλλον, τα βιώματα είναι διαφορετικά, αλλά είμαστε και συμπληρωματικές. Ίσως να ευθύνονται τα ζώδια μας που βρίσκονται το ένα απέναντι από το άλλο! Συχνά με ρωτούν αν με τη μητέρα μου είμαστε φίλες. Δεν πολυκαταλαβαίνω αυτή την ερώτηση. Αν τα λέμε σαν φιλενάδες; Αν τα λέμε όλα; Όχι, είναι η απάντηση. Έχω τις φίλες μου. Και αυτή τις δικές της. Με την μητέρα μου κάνουμε παρέα, βγαίνουμε μαζί και σαφώς μιλάμε. Και με έχει βοηθήσει σε πολλά. Της οφείλω, όπως οφείλω και στον πατέρα μου.