07 Φεβ Πως ο Covid-19 έχει επηρεάσει τη ψυχική μας υγεία;

Σε λίγο κλείνει ένα χρόνο.

Την πρώτη ημέρα που έγινε το πρώτο, καθολικό λοκντάουν, ήταν η μέρα των γενεθλίων μου. Ήταν το πιο παράξενο συναίσθημα που ένιωσα. Να τα γιορτάσω πρώτη φορά μόνη μου, κλεισμένη στο σπίτι σβήνοντας τα κεράκια μπροστά από μία οθόνη και η οικογένεια μου με τους φίλους μου να μου εύχονται μέσα από μία οθόνη. Αν και μπαίναμε σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση που απειλούσε τη ζωή μας, μπήκαμε με ένα δυνατό συναίσθημα ότι θα τα καταφέρουμε σύντομα να το ξεπεράσουμε. Κλεισμένοι στο σπίτι, βρήκαμε τρόπους να περάσουμε το χρόνο μας. Ζυμώσαμε ψωμί, πλάσαμε κουλουράκια, πειραματιστήκαμε με καινούριες συνταγές, πλύναμε παντζούρια, τακτοποιήσαμε ντουλάπες, βρήκαμε παλιές φωτογραφίες, μάθαμε το ζουμ, διαβάσαμε, κοιμηθήκαμε, είδαμε ότι ταινία και σειρά υπάρχει, χειροκροτήσαμε.

Και τώρα;

Ένα χρόνο μετά, ο ιός έχει εγκατασταθεί για τα καλά. Τα μέτρα δεν πετυχαίνουν, οι απαγορεύσεις παραμένουν, τα εμβόλια καθυστερούν, τα κρούσματα δεν μειώνονται. Η πανδημία έχει αλλάξει τον κόσμο και τον κόσμο μας. Κλείσιμο οικονομίας, αναστολές εργασίας, εργασία στο σπίτι, σχολείο από το σπίτι, μοναξιά, άγχος, ανασφάλεια, θυμός, απομόνωση, κατάθλιψη. Άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μας και άλλαξε πως βλέπουμε τον κόσμο. Και εμείς καλούμαστε να κάνουμε υπομονή. Είναι η λέξη που ακούς πιο συχνά στην ερώτηση «τι κάνεις;» Υπομονή, βρίσκοντας τρόπους, αυτή τη φορά, κάθε μέρα, να σταθείς στα πόδια σου. Δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα από όλα αυτά που έκανες πέρσι. Ο ιός δεν είναι τώρα μόνο απειλητικός για τη υγεία μας, απειλεί και τη ψυχική, ψυχολογική και πνευματική μας υγεία. Ακούμε για διαταραχές και εθισμούς, κακοποίηση και αυτοκτονίες. Ο ιός έχει επηρεάσει όλα και έχουμε όλοι επηρεαστεί από τον ιό. Ωστόσο…

Μείναμε συνδεδεμένοι μέσα από εφαρμογές και πλατφόρμες.

Μάθαμε να προσαρμοζόμαστε μέσω εικονικών αλληλεπιδράσεων ανεξάρτητα αν είχαμε εμπειρία ή όχι. Καινούριες λέξεις μπήκαν στο λεξιλόγιο για να κάνουμε click away και click in shop αγορές. Μάθαμε νέες δεξιότητες και γραφτήκαμε σε νέες πλατφόρμες για να συνεχίσουμε εμείς οι μεγάλοι να δουλεύουμε και τα παιδιά να παρακολουθούν τα σχολικά μαθήματα. Μικροί και μεγάλοι, συνδεθήκαμε με όποια παλιά και καινούρια εφαρμογή για να είμαστε σε επαφή. Και θα διατηρηθεί αυτή η επαφή. Η τηλεργασία, η τηλεθεραπεία, η τηλεπικοινωνία αλλάζουν τον τρόπο εργασίας και επικοινωνίας και θα μείνουν και μετά την πανδημία. Ας κρατάμε τα καλά που έχουν να μας δώσουν που είναι αρκετά. Και μπορεί να μου φαίνεται λυπηρό διαβάζοντας στη βιτρίνα ενός καταστήματος “All I need is just a hug” και να συνεχίζω ακόμα να μην αγκαλιάζω τους γονείς μου και τους φίλους μου, όμως όταν κλείσει ο κύκλος και φτάσει στο τέλος της η πανδημία, θέλω να μας βρει όλους γερούς και δυνατούς.

Υιοθετήσαμε νέους τρόπους να φροντίζουμε τον εαυτό μας

Η ζωή μας μπορεί τις περισσότερες ώρες να έχει στριμωχτεί στις τέσσερις γωνίες του σπιτιού από τη μία, από την άλλη, αυτή η νέα αίσθηση του χρόνου και κάτω από αυτές τις συνθήκες, μας έδωσε την ευκαιρία να συστηθούμε εκ νέου με τον εαυτό μας. Και να του αφιερώσουμε χρόνο. Να τον αυτό-φροντίσουμε και να τον περιποιηθούμε. Εσωτερικά και εξωτερικά. Γιατί η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας είναι η πιο σημαντική σχέση της ζωής μας. Αδιαμφισβήτητα. Αν όλα αυτά που γίνονται, γίνονται για την υγεία μας και το καλό μας, προσαρμοστήκαμε και βρήκαμε νέους τρόπους να συνεχίσουμε τις καλές συνήθειες, για την υγεία και το καλό μας. Ή να αποκτήσουμε καινούριες. Είτε κάνουμε γυμναστική, (τα μαθήματα πιλάτες και γιόγκα που παραδίδω, τα περισσότερα τώρα τα κάνω ιντερνετικά), μαγειρεύουμε για τον εαυτό μας, μαθαίνουμε ένα νέο χόμπι, διαβάζουμε ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης, παρακολουθούμε ένα σεμινάριο, ακούμε μία διάλεξη.

«Αγκαλιάσαμε» τη φύση

Δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε μακριά αλλά μπορούμε να πάμε στο κοντινό μας πάρκο, λόφο, βουνό, παραλία. Να περπατήσουμε, να τρέξουμε, να κάνουμε ποδήλατο. Έχουμε περιοριστικά μέτρα για μετακίνηση και για ώρες εξόδους ωστόσο αυτά τα μέτρα μας έκαναν να εκτιμήσουμε και να δούμε διαφορετικά το έξω, τη φύση, την ύπαιθρο. Και να ανακαλύψουμε ότι ο καλύτερος τρόπος να βρούμε εσωτερική ηρεμία, να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά συναισθήματα, να αναζωογονηθούμε σωματικά και ψυχικά είναι, να βρεθούμε κοντά στη φύση.

Συνειδητοποιήσαμε ότι όλοι είμαστε όλοι και connected

Ο ιός δεν είναι επιλεκτικός. Δεν επιλέγει ηλικία, φύλλο, χρώμα, εθνικότητα, αν είσαι πλούσιος, διάσημος ή όχι. Κάτι που ξεκίνησε ως επιδημία χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, έγινε πανδημία και ήρθε κοντά. Ο ιός δεν έβαλε μόνο τον οργανισμό μας σε κίνδυνο. Βάζει και τη ψυχική μας υγεία. Πολλοί άνθρωποι που δεν φανταζόντουσαν ότι θα βιώσουν συναισθήματα άγχους και κατάθλιψης κλονίστηκαν, διαταραχές παρουσιάστηκαν, καταστάσεις και προβλήματα φανερώθηκαν. Όμως ο ιός έκανε και κάτι άλλο. Να αρχίσει να διαλύει το στίγμα που σχετίζεται με τη ψυχική υγεία. Μιλάμε, τώρα, περισσότερο, μοιραζόμαστε τα συναισθήματα μας, υποστηρίζουμε θεραπείες, δημιουργούμε υπηρεσίες. Η επιστήμη κάνει μεγάλα βήματα με το εμβόλιο για να επιστρέψουμε στη «φυσιολογική ζωή μας»,  ωστόσο οι οικονομικές και πιο πολύ οι ψυχικές επιπτώσεις  θα διαρκέσουν για πολύ καιρό ακόμα. Μέχρι να κλείσει ο κύκλος της πανδημίας, ας προσπαθήσουμε να ζούμε την κάθε μέρα κάνοντας ότι καλύτερο μπορούμε. Για μας και για τους άλλους. Γιατί στο κάτω κάτω όλοι θέλουμε το ίδιο. Να είμαστε υγιείς και να ζούμε τη ζωή (μας) καλά.