22 Ιούλ Τις ημέρες που δεν θέλεις να ακούσεις ούτε μουσική

Κάνει ζέστη πολύ, έχω ανοίξει τα παράθυρα σε όλο το σπίτι να κάνει ρεύμα. Παρόλο που έχω αιρ-κοντίσιον, δεν το έχω ανοίξει. Δεν το συμπαθώ ιδιαίτερα. Ούτε στη ζέστη αλλα ούτε και στο κρύο. Εχω ξαπλώσει στον καναπέ, όλο αυτό τον καιρό που βρισκόμουν στην Ύδρα κάνοντας μαθήματα πιλάτες και γιόγκα, είχα πεθυμήσει τον καναπέ μου περισσότερο από το κρεβάτι μου. Στο κρεβάτι μου αρέσει να πηγαίνω μόνο όταν είναι να κοιμηθώ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που περνούν πολλές ώρες εκεί, ξαπλώνουν για να χαλαρώσουν, διαβάζουν, γράφουν η τρώνε. Ειδικά το τελευταίο, απεχθάνομαι να δω το παραμικρό ψίχουλο, θέλω το κρεβάτι μου να είναι άδειο από πράγματα, καθαρό και στρωμένο, έτοιμο για ύπνο. Αντίθετα, μου αρέσει να ξαπλώνω και να χαλαρώνω στον καναπέ και ακουμπισμένα πάνω και γύρω του έχω πράγματα. Βιβλία, περιοδικά, κινητό, τετράδιο, στύλο, iPad, ποτήρι ή κούπα, αναλόγως τι πίνω. Μου αρέσει να αράζω εδώ, στο σαλόνι, βλέποντας τα φυτά που έχω στη βεράντα και τον ουρανό. Και σχεδόν πάντα ακούω μουσική. Η μουσική για μένα είναι μέρος της ζωής μου, παλιά στη “Γυναίκα” έγραφα για κάποια χρόνια τη στήλη της μουσικής. Αυτές τις ήμερες όμως που έχω γυρίσει πίσω στην Αθήνα, έχοντας ανατραπεί σχέδια και λήξει συνεργασία λόγω αλλαγών καταστάσεων, μη ξεκάθαρων συμφωνιών, διευκρινήσεων και έλλειψη επαγγελματισμού, θέλω ησυχία. Ειδικά όταν υπήρχαν φωνές, έλλειψη διάθεσης να ακούσεις και να εξετάσεις, παρερμηνείες, σκαιοί χαρακτηρισμοί, ευκολία στην κατάληξη συμπερασμάτων και αποφυγή μέρος της ευθύνης. Λάθη γίνονται και λάθη κάνω. Άλλες φορές θα άκουγα μουσική από το πρωί, αυτές τις ημέρες όμως ηρεμία και γαλήνη ζητάω, από τις εξωτερικές καταστάσεις που δημιουργούν εσωτερικές εντάσεις. Ψυχική και νοητική.

Κάπου διάβασα ότι η λέξη γαλήνη ανάγεται στο λεκτικό τύπο γαλάσνα <glas-na που είναι ετυμολογικά συγγενής με το γέλιο και τον γελαστό. Πράγματι, όταν είναι κανείς γαλήνιος, γελά η ψυχή του. Για μένα είναι ζητούμενα και τα δυο, ειδικά μετά από εντάσεις, αναστατώσεις, προβλήματα και ανησυχίες. Η σιωπή και η προσοχή προς τα μέσα βοηθάει. Για να δω πιο καθαρά. Για να ησυχάσω τις ξέφρενες σκέψεις και τα φαντάσματα του νου που με κρατούν ξάγρυπνη και σφίγγουν το στομάχι. Αναπνοή, νους και σώμα είναι ένα ενιαίο σύνολο, δεν είναι ξεχωριστές οντότητες. Όταν το μυαλό έχει εντάσεις, έχει εντάσεις η αναπνοή και το σώμα.

Το να μπορείς να ηρεμήσεις και να γαληνέψεις είναι οι βάσεις για δημιουργία και προσωπική ευτυχία αλλά και για την απόκτηση μεγαλύτερης συνειδητότητας. Η χαλάρωση και η συνειδητοποίηση είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πολλοί λένε να χαλαρώσεις πρώτα, όμως στην προσπάθεια να χαλαρώσεις, μπορεί να δημιουργηθεί κάποια ένταση. Είναι πιο εύκολο να ξεκινήσεις από την συνειδητότητα. Όχι από την κίνηση αλλά από την ακινησία. Είναι εύκολο να κάνεις εναλλακτικές θεραπείες και να διαβάζεις βιβλία ψυχολογίας, φιλοσοφίας, αυτογνωσίας. Αλλά να ενσωματώσεις τη διδασκαλία είναι άλλο πράγμα. Στη σιωπή, αρχίζοντας από την αναπνοή, παρατηρείς την εισπνοή που έρχεται και δίνει ζωή και την εκπνοή που φεύγει και αδειάζει. Η ηρεμία και η χαλάρωση μετά έρχονται από μόνες τους. Μέσω της επίγνωσης μπορείς να δεις την ολότητα μιας κατάστασης χωρίς διαστρεβλωμένες ερμηνείες και ψευδές αισθήσεις.

Για όλα τα πράγματα υπάρχει μια περίοδος ανάπαυσης. Σαν και αυτές τις ζεστές, καλοκαιρινές ημέρες χωρίς μουσική. Η όποια σιωπή δεν αντιστρατευτεί τη δραστηριότητα, αλλά δίνει ενέργεια και νέα υπόσταση.