17 Νοέ Η ισορροπία των πραγμάτων

Πολλές φορές στα μαθήματα που διδάσκω εντάσσω ασκήσεις ισορροπίας. Σε ακροστασία στα δάκτυλα των ποδιών ή στήριξη στο ένα πόδι. Υπάρχουν μαθητές που μπορούν να τις κάνουν εύκολα, άλλοι που δεν τα καταφέρνουν αμέσως αλλά προσπαθούν γιατί τις βλέπουν σαν πρόκληση και άλλοι που δεν τους αρέσουν καθόλου. Οι στάσεις ισορροπίας δεν βοηθούν μόνο στη μυϊκή ενδυνάμωση, στη σταθεροποίηση της στάσης του σώματος, στην αύξηση της κινητικότητας και στη βελτίωση στον συντονισμού αλλά μέσα από την εξάσκηση μαθαίνουμε τη σημασία να έχουμε γερές και σταθερές βάσεις.

Δεν είναι εύκολο να εξισορροπείς. Αισθάνεσαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να πέσεις. Απαιτεί επικέντρωση, έλεγχο, ηρεμία και συμμετοχή όλου του σώματος. Την έλλειψη ισορροπίας τη βλέπουμε και στην καθημερινή ζωή μας. Ειδικά σε περιόδους κρίσεις. Όσο τρέχουμε να τα βγάλουμε πέρα, βιώνουμε τους πιεστικούς ρυθμούς, αγχωνόμαστε με τις απαιτήσεις, ανησυχούμε για το μέλλον, δίνουμε μεγάλη αξία στα «έχω» μας, βλέπουμε περισσότερο τις ελλείψεις μας και αφιερώνουμε πολύ χρόνο στα «πρέπει» μας, παραβλέποντας την υγεία και την προσωπική μας ευεξία, τόσο μπλοκάρουμε την αρμονία, τη χαλάρωση, τη ψυχική ισορροπία και την πνευματική ανάπτυξη μας. Όμως, όσο και αν το αναγνωρίζουμε, πάντα θα βρίσκουμε τρόπο να δικαιολογούμε την ένταση που νιώθουμε αποδίδοντας στους γύρω μας και στο ευρύτερο περιβάλλον, αντί να κάνουμε την προσωπική μας ενδοσκόπηση πάνω στη ζωή μας.

Τα πρώτα μηνύματα τα δείχνει το σώμα μας. Το μυαλό και το σώμα είναι ένα ενιαίο σύστημα που αλληλοεπηρεάζεται. Ο Κάφκα είχε γράψει, ότι αν βρούμε την ισορροπία μέσα μας, ο κόσμος θα πέσει στα πόδια μας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, ότι η γιόγκα και ο διαλογισμός – πρακτικές που υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια- έχουν γίνει τόσο δημοφιλή στη Δύση τα τελευταία χρόνια. Όσο κι αν διαφορετικοί άνθρωποι είμαστε μεταξύ μας, οι βασικές μας ανάγκες είναι ίδιες. Το ταξίδι της ανακάλυψης είναι το ίδιο. Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν, πως όσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα, τόσο δυσκολότερα θα διαταράσσονται οι ισορροπίες.

Η ισορροπία είναι η πιο φυσική κατάσταση. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, γιατί όλος ο κόσμος βασίζεται σε αυτήν. Εμφανίζεται σε όλα τα στάδια της ζωής μας, από μωρά που προσπαθούμε ισορροπώντας να κάνουμε τα πρώτα βήματα. Είναι μία ίση δυναμική. Και ίσως η πιο εύθραυστη. Όπως αυτής της φύσης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Διαβάζω τα νέα για τις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι καταιγίδες. Λυπάμαι για τις ζωές και τις περιουσίες που χάνονται και θυμώνω συγχρόνως. Έχουμε προκαλέσει τόσες πολλές ζημιές στη φύση και έχουμε καταναλώσει τόση ενέργεια για να της επιβληθούμε, που μέσα από τα διάφορα κινήματα και οργανώσεις καλούμαστε να τη σώσουμε για να επιβιώσουμε.
Από ότι όμως δείχνουν τα πράγματα και με τις διάφορες αλλαγές που γίνονται και βιώνουμε, μάλλον εμείς τελικά έχουμε ανάγκη να σωθούμε από τις καταστροφές που προκαλεί, ανταποδίδοντας μας το κακό που της κάνουμε.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι να τη βρούμε, αλλά το πώς να μην τη διαταράσσουμε όταν αυτό που επιδιώκουμε είναι να ζούμε καλά και όμορφα…