09 Ιούν Τα πράγματα που αφήνουμε πίσω

[dropcap]Δ[/dropcap]εν είναι όμως μόνο οι καταστάσεις που αλλάζουν. Αλλάζουμε και εμείς οι ίδιοι. Και δεν αναφέρομαι στις εξωτερικές αλλαγές. Έτσι κι αλλιώς αυτές είναι αναπόφευκτες από το χρόνο. Μιλάω για τις άλλες, που αφορούν τη ψυχή μας, τις σκέψεις μας, τις αντιλήψεις μας οι οποίες διαμορφώνονται με το χρόνο. Ίσως να είναι ένας τρόπος να καταλαβαίνουμε ότι μεγαλώνουμε. Όμως για όλα εκείνα που θα πάρουμε την απόφαση να αφήσουμε πίσω, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Να ακούμε προσεκτικά αυτό που θέλει να μας πει ο αληθινός μας εαυτός, με την καρδιά μας και όχι με την καρδιά ενός φίλου ή των γονιών μας. Χρειάζεται όμως χρόνος, σιωπή και μοναχικές στιγμές για να μπορέσουμε να ακούσουμε τις σκέψεις μας. Και σίγουρα, θ’ αμφιταλαντευτούμε αρκετές φορές κάνοντας το μετέωρο βήμα. Πως θα ξέρουμε αν θα είμαστε σίγουροι ότι έχουμε επιλέξει σωστά; Η σωστή απόφαση δεν είναι ποτέ ξεκάθαρη. Θα τη γνωρίζουμε μόνο όταν θα νιώσουμε την αίσθηση της εσωτερικής γαλήνης. Δεν είναι εύκολο, κανείς δεν το λέει αυτό, γιατί η επιλογή που θα κάνουμε σημαίνει συχνά αλλαγή πλεύσης. Και την αλλαγή τη φοβόμαστε. Και μένουμε καθηλωμένοι τις περισσότερες φορές, με δικαιολογίες και υπαναχωρήσεις. Και αυτή η απραξία είναι το χειρότερο. Όταν κάτι δεν κινείται, είναι νεκρό.

Σίγουρα έχουμε τις αδυναμίες μας, αλλά καθημερινά καλούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να πάρουμε θέσεις, μαθαίνοντας να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας. Και τότε νιώθουμε βαθιά μέσα μας κουράγιο και τη ψυχή μας να αποκτάει δύναμη.

Ο Καντ, που πίστευε στο ηθικό καθήκον, είχε γράψει ότι «το να εξασφαλίζει κάποιος την ευτυχία του είναι ένα καθήκον, τουλάχιστο έμμεσο, διότι η δυσαρέσκεια κάποιου με την κατάσταση του, υπό την πίεση πολλών αγχών και μεταξύ ανεκπλήρωτων επιθυμιών, μπορεί εύκολα να γίνει ένας μεγάλος πειρασμός για παραβίαση καθήκοντος».

Το πιο σημαντικό είναι να βεβαιωθούμε για τα πράγματα που θέλουμε να αφήσουμε πίσω. Και αν χρειαστεί μερικές φορές να κοιτάξουμε πίσω, είναι για να μπορέσουνε να καταλάβουμε όλα αυτά που μεσολάβησαν για να είμαστε αυτοί που είμαστε σήμερα.

Ωστόσο η ζωή προχωράει μπροστά, έστω και με μικρά βήματα.

Πάμε λοιπόν παρακάτω, στα καινούρια τώρα που είναι και καλοκαιράκι και γινόμαστε πιο αισιόδοξοι!

(από παλιό μου άρθρο στη στήλη «Ψυχή & Σώμα», στη«Γυναίκα»)