12 Αυγ Ξυπνάω και η θάλασσα ξυπνά μαζί μου.

Τον δανείστηκα τον τίτλο του ποιήματος του Γιώργου Σαραντάρη και τον έκανα πιο προσωπικό. Αν με ρωτήσεις τι είναι καλοκαιρινές διακοπές για μένα, θα σου απαντήσω η πρωινή βουτιά στη θάλασσα. Τότε που δεν είναι κανείς στην παραλία και όλα είναι ήσυχα και ήρεμα. Τις περισσότερες φορές, ακόμα και η θάλασσα. «Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας»
Νιώθω τυχερή που στο μέρος που είμαι μπορώ να τα απολαύσω και τα δύο.

Αντίθετα από τους περισσότερους που περιμένουν τις διακοπές για να ξυπνούν αργά, εγώ εξακολουθώ να ξυπνώ νωρίς. Χωρίς κόπο. Είναι και το πρωινό φως του ήλιου που (αντίθετα με το χειμώνα) το κάνει και πιο εύκολο. Σε μία συνέντευξη του, ο Ρίτσαρτ Μπράνσον είχε πει: «Αυτή η ηρεμία και η σιωπή εκείνης της ώρας, προτού ξυπνήσουν όλοι, σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα με μια φρέσκια ματιά». Είχα ταυτιστεί μαζί του, πράγματι έτσι είναι.

Από το σπίτι, σαράντα πέντε σκαλοπάτια είναι μέχρι να κατέβω στο δρόμο και άλλα δεκατρία μέχρι την παραλία. Με το που σηκωθώ από το κρεβάτι και ετοιμαστώ σε δέκα λεπτά είμαι κάτω. Καφέ δεν ετοιμάζω, τον αφήνω για αργότερα, δεν τον χρειάζομαι για να με ξυπνήσει, το πρωινό κολύμπι θα ξυπνήσει όλο μου το σώμα και τις αισθήσεις. Το μόνο που παίρνω μαζί μου είναι τα γυαλάκια μου και ένα παρεό.

Υπάρχουν δεκάδες έρευνες που δείχνουν ότι όσο πιο πρωί σηκώνεσαι τόσο καλύτερα είναι για την υγεία και την ευεξία σου. Σε κάνει πιο δραστήριο, παραγωγικό και δημιουργικό, δίνεις χρόνο στον εγκέφαλο να «λειτουργήσει», έχεις χρόνο για σένα και επειδή έχεις περισσότερες ώρες στη διάθεση σου να κάνεις πράγματα, νιώθεις λιγότερο στρες.
Πέρα όμως από αυτά, υπάρχει και κάτι ακόμα που κάνουν ξεχωριστές αυτές τις ήρεμες, πρωινές, καλοκαιρινές ώρες. Το ήσυχο “καλωσόρισμα” της ημέρας που μαζί με τη βουτιά-σαν κάθαρση στη θάλασσα νιώθεις ένα μαγικό συναίσθημα, ότι ανοίγεις και γίνεσαι δυνατός.

«Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας
Με όραση καινούρια προχωρούμε
Η μέρα έχει μαιάνδρους*
Όπως η θάλασσα κύματα
Στην καρδιά μας αδειάσαμε (προσωρινά)
Την πόλη
Εμείναμε με την εικόνα τ’ ουρανού
O ήλιος εμέτρησε τη γη μας
Η μέρα τούτη όπου ξυπνήσαμε
Με θάλασσα και κύματα
Με όραση και μνήμη καθαρή
Τόσο μεγάλωσε
Που ο ήλιος δεν μπόρεσε να τη μετρήσει
Που ο ήλιος δεν μπόρεσε να τη χωρέσει».