31 Ιούλ Unplugged. Εκτός πρίζας, εντός ζωής.
Ο όρος προέρχεται από τη μουσική, unplugged σημαίνει εκτός πρίζας, όταν ένας καλλιτέχνης παίζει μόνο με την κιθάρα του, τραγουδάει χωρίς μικρόφωνο, σε πιο χαλαρή διάθεση. Χωρίς ενισχυτές και μεγάφωνα. Και συνήθως τραγουδάει σε μικρές παρέες. Αυτό ακριβώς νιώθω να χρειάζομαι τώρα. Να κάνω ένα προσωπικό «unplugged».
Ο χειμώνας και όλος αυτός ο τελευταίος καιρός πέρασε με πολλές ώρες μπροστά σε οθόνες. Υπολογιστή και κινητού. Γράφοντας, ψάχνοντας, διαβάζοντας. Γιατί, κακά τα ψέματα, η ζωή μας μεταφέρεται στο ψηφιακό πεδίο, ώστε να αισθάνομαι ότι η καθημερινότητα μου είναι διαρκώς «σε σύνδεση».
Και τώρα, με αφορμή ένα γιόγκα retreat που θα πάω αυτές τις ημέρες ως μαθήτρια αυτή τη φορά, νιώθω την ανάγκη να αποσυρθώ από αυτόν τον ρυθμό και να συνδεθώ ξανά αυτή τη φορά με όσα θεωρώ ότι έχουν σχέση με τη δική μου ουσία. Να τραβήξω για λίγο την πρίζα. Να αφήσω τον υπολογιστή στο σπίτι για μία εβδομάδα ακόμα κι αν αυτός είναι βασικό μέρος της δουλειάς μου. Για ποιο λόγο; Για να μη χάσω την επαφή με την ίδια τη ζωή. Με όσα συμβαίνουν γύρω που δεν έχουν να κάνουν με την τεχνολογία. Με τη φύση, τη σιωπή, την ησυχία, με το φως.
Οι καλοκαιρινές μέρες κυλούν γρήγορα, πιο γρήγορα απ’ όσο θέλουμε να παραδεχτούμε. Ας τις αδράξουμε. Ας τις ζήσουμε σαν μία ιεροτελεστία επιστροφής στην απλότητα.
Ξυπνήστε νωρίς και κατεβείτε στην παραλία πριν φτάσει ο κόσμος και το μέρος γεμίσει με φωνές. Εκεί, μόνο εσείς και η θάλασσα. Κολυμπήστε μόνη, είναι διαλογισμός χωρίς τεχνικές. Μια απλωτή, δύο, τρεις, και το μυαλό καθαρίζει, η ψυχή ανοίγει. Το σώμα κινείται ελεύθερα, απαλλαγμένο από βαρύτητα και σκέψεις.
Μου αρέσει να περπατάω ξυπόλητη, σας προτείνω να βγάλετε τις σαγιονάρες να νιώσετε την επαφή με τη γη, με την άμμο και τα βότσαλα. Κι αν οι συνθήκες το επιτρέπουν και νιώθετε άνετα, τολμήστε να βουτήξτε γυμνή. Όχι για πρόκληση, αλλά για απελευθέρωση. Είναι μία μοναδική μπειρία που δεν έχει να κάνει με την εικόνα, αλλά με την καθαρή επαφή του σώματος σας με το νερό.
Και αυτές τις ημέρες που θα βρίσκεστε εκτός πόλης, αράξτε σε μία ξαπλώστρα και αφήστε το βλέμμα σας να χαθεί στον ορίζοντα. Χαρείτε το καθαρό μπλε της μέρας, θαυμάστε το πορφυρό του δειλινού, βυθιστείτε στο βαθύ μπλε της νύχτας, παρατηρείστε τον νυχτερινό ουρανό. Νιώστε αυτό το μεγαλείο του σύμπαντος και την απεραντοσύνη. Είναι ένα ταξίδι από το έξω προς το μέσα, που βλέπει και πέρα από αυτό που φαίνεται.
Στην πέμπτη δεκαετία της ζωής, αυτές οι στιγμές αποκτούν άλλη αξία. Έχουν βάθος. Έχουν ελευθερία. Δεν έχουν ανάγκη από ένταση, μόνο από αυθεντικότητα. Και μας θυμίζουν ότι το να ζεις δεν είναι πάντα να κάνεις. Η ζωή δεν είναι ένα to-do list. Είναι να είσαι.
Εκτιμήστε αυτόν τον χρόνο. Αγκαλιάστε την πολυτέλεια του τίποτα. Την απόλαυση μιας μεσημεριανής σιέστας με το αεράκι να σας χαϊδεύει. Τη γλύκα της ξεκούρασης, χωρίς ενοχές. Τη μαγεία του απλού.
Γιατί τελικά, οι πιο ουσιαστικές εμπειρίες δεν χρειάζονται «σήμα». Μόνο παρουσία.
(πηγή: https://www.beyond50.gr/post/unplugged-εκτός-πρίζας-εντός-ζωής)