02 Οκτ Πως είναι να βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου (αλλά και του δικού σου);
Όσα και αν έχετε διαβάσει για το Μαντείο των Δελφών, για τους μύθους και την ιστορία, τις μυσταγωγίες, τους θησαυρούς, τα αγάλματα, τα αναθήματα, τους ναούς, για τους Πυθικούς αγώνες στο στάδιο και τους φωνητικούς και ενόργανους στο Θέατρο, πρέπει να βρεθείτε εκεί για να νιώσετε την ενέργεια και την ιερότητα του χώρου.
Στην καρδιά της Ελλάδας και στο κέντρο του κόσμου σύμφωνα με τον μύθο που λέει ότι όταν ο Δίας άφησε δύο αετούς, τον έναν από την ανατολή και τον άλλον από τη δύση για να βρουν τον ομφαλό της γης, οι αετοί συναντήθηκαν στους Δελφούς. Και αν προσθέσετε την ομορφιά της ελληνικής φύσης με την απέραντη θέα στα γύρω βουνά μέχρι τη θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου, τους ελαιώνες κάτω στην κοιλάδα του ποταμού Πλειστού και τις Φαιδριάδες πέτρες, τους δύο απόκρημνους βράχους μέρος του ορεινού όγκου του Παρνασσού που στη ρίζα τους αναβλύζουν τα νερά της Κασταλίας πηγής θα καταλάβετε γιατί επιλέχθηκε αυτή η τοποθεσία από τους αρχαίους Έλληνες. Η επιβλητικότητα του καθηλώνει και σε συνδυασμό με την ενέργεια που εκπέμπει κάνουν μία επίσκεψη σε αυτό το χώρο να θεωρείται εμπειρία ζωής.
Είχα αρκετά χρόνια να επισκεφθώ τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Αφορμή για την μονοήμερη εκδρομή ήταν η επιθυμία της Σουηδέζας φίλης μου Σοφίας που είχε έρθει με τη μητέρα της στην Ελλάδα και μία ημέρα πριν επιστρέψουν στη χώρα τους ήθελαν να δουν από κοντά το Μαντείο των Δελφών, ένα από τα σημαντικότερα ιερά μνημεία της ελληνικής αρχαιότητας, σήμερα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1987. Με έναν καλοκαιρινό καιρό την πρώτη ημέρα του Οκτωβρίου, είναι ότι πιο ωραίο θα μπορούσαμε να ευχηθούμε για την εκδρομή μας.
Μπαίνοντας μέσα στον αρχαιολογικό χώρο και ανηφορίζοντας την Ιερά Οδό προς τον Ιερό Ναό του Απόλλωνα που βρίσκεται στο κέντρο του ιερού περνώντας από τα μικρά κτίρια των Θησαυρών οπού εκεί μέσα στέγαζαν τα αφιερώματα τους οι ελληνικές πόλεις στο ιερό, μαθαίνοντας για πολέμους και λεηλασίες, για βασιλείς και για αρχηγούς, μέσα από τα ερείπια, τα μάρμαρα και τις πέτρες ξεδιπλώνεται η ιστορία 1000 χρόνων της Ελλάδας. «Όλα ανασαίνουν μια βαθιά συγκίνηση πάνω απ’ τις συγκινήσεις μας», όπως λέει και ο Γιάννης Ρίτσος για τους Δελφούς (Ποιήματα Δ΄ (1938-1971). 11η έκδ. Αθήνα: Κέδρος). Και όσο ανεβαίνουμε πιο ψηλά προς το στάδιο και βλέπουμε όλα τα μνημεία από ψηλά και την μαγευτική εικόνα του τοπίου, τόσο θαυμάζουμε.
«Καί γιά πρώτη φορά το νιώθαμε πώς ὑπάρχουνε στόν κόσμο αὐτόν ὧρες πού εἶναι ἔξω ἀπό τό χρόνο. Πού δέν ξέρεις πόσο διαρκοῦνε. Μῆνες; Χρόνια; Αἰῶνες; Πού ἰσοζυγιάζουν ὅλη μας τή ζωή», Νικηφόρος Βρεττάκος, Επιστροφή από τους Δελφούς. Για λίγη ώρα ο χώρος έχει αδειάσει από επισκέπτες, μείναμε εμείς να ξαποστάσουμε καθισμένες σε ένα βράχο η καθεμία μας και στις σκέψεις μας. Η γαλήνη είναι διάχυτη. Οι μόνοι ήχοι είναι το θρόισμα των φύλλων και η φωνή από κάποιο πουλί. Κλείνω τα μάτια μου. Η έννοια να «έρθουμε στο κέντρο μας» που λέμε στα μαθήματα γιόγκα είναι πιο επίκαιρη από κάθε άλλη φορά σε αυτό το μέρος. Ίσως έχετε ακούσει και εσείς να λένε «να βρείτε το κέντρο σας». Τι σημαίνει όμως και τι συμβαίνει όταν είμαστε αλλά και όταν δεν είμαστε στο κέντρο μας; Τι αισθάνεστε;
Να «έρθουμε στο κέντρο μας»
Το «κέντρο» μας, είναι να δυναμικό σημείο. Βρίσκοντας το θα νιώσετε ενέργεια και την ίδια στιγμή και ηρεμία, ζωτικότητα και διαύγεια. Είναι ένα μέρος εσωτερικής ισορροπίας και εξωτερικής σύνδεσης. Είναι να βρούμε ειρήνη μέσα από το χάος που μας περιβάλλει. Είναι μία κατάσταση ροής και επίγνωσης. Είναι μία θέση ουδετερότητας αλλά όχι κενότητας. Το κέντρο, είναι ο πυρήνας μας. Αναφέρεται στην ψυχική και σωματική κατάσταση του νου μας. Όταν «φεύγουμε» από το κέντρο μας νιώθουμε ψυχική αδυναμία, χάνουμε τον έλεγχο και νιώθουμε χαμένοι με τον εαυτό μας, βιώνουμε διάφορες ανισορροπίες και καταστάσεις που προσθέτουν βάρος. Όλοι φεύγουμε από το κέντρο μας. Ο πιο απλός τρόπος για να ξαναγυρίσετε είναι να εστιάσετε στην αναπνοή σας. Να της δώσετε όλη την προσοχή σας, κάνοντας μεγάλες εισπνοές και βαθιές εκπνοές. Και όταν σκέψεις έρχονται αφήστε τις να φύγουν σαν από ένα απαλό φύσημα του αέρα ή σαν τα σύννεφα.
