08 Μαρ One big thing- Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Εμείς οι γυναίκες. Είμαστε πολλά περισσότερα από μία γυναικεία εικόνα. Πόσες ιδέες υπάρχουν, πόσες θεωρίες έχουν γραφτεί, πόσες αναλύσεις έχουν γίνει, πόσες ερμηνείες έχουν διατυπωθεί, πόσες απόψεις έχουν ειπωθεί για τη γυναικεία «φύση». Όταν η Σιμόν Ντε Μπορβουάρ  έγραψε, το 1949, το βιβλίο το «Δεύτερο Φύλο» το Βατικανό το συμπεριέλαβε στη λίστα με τα απαγορευμένα βιβλία. Γυναίκα μάνα, αγία, πόρνη, ερωμένη, λατρεία, μέγαιρα, μάγισσα, μυστήριο, αίνιγμα, ο Φρόιντ προσπαθούσε να μας αναλύσει σε όλη του τη ζωή. Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα; Να βρούμε το χώρο μέσα μας, να δώσουμε χώρο στην ύπαρξη μας μακριά από τα στερεότυπα, τις ταμπέλες και τα κλισέ.

Το 1910, στις 8 Μαρτίου, στη Νέα Υόρκη,  προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας» και να γιορτάζεται κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.

Το 1950,  παππούς μου, δημιούργησε και εξέδωσε το πρώτο γυναικείο περιοδικό στην Ελλάδα με τον τίτλο «Γυναίκα». Σε ένα από τα παλιά τεύχη που έχω κρατήσει, η ρουμπρίκα «τελευταία σελίδα» είχε δημοσιευμένο το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Ο αιώνιος διάλογος»

Κι ο άντρας είπε: πεινώ. Κι η γυναίκα του ‘βαλε ψωμί στο τραπέζι.
Κι ο άντρας απόφαγε. Κι η γυναίκα τον κοίταζε πάντα.
Κ η γυναίκα είπε: είσαι δυνατός, μα δε σε τρομάζω.
Κι ο άντρας είπε: είσαι όμορφη, κι όμως φοβάμαι.
Κι ο άντρας έδειξε το κρεβάτι τους. Κι η γυναίκα ανέβηκε, σαν έτοιμη για θυσία.
Κι ο άντρας είπε: διψώ. Κι η γυναίκα σήκωσε, σαν πηγή, τον μαστό της.
Κι ο άντρας την άγγιξε. Κι η γυναίκα επληρώθη.
Κι η γυναίκα ακούμπησε ταπεινά το κεφάλι της στα πλευρά του. Και κείνος κοίταζε πέρα, πολύ μακριά.
Κι ο άντρας είπε: θα ‘θελα να ‘μαι θεός.  Κι η γυναίκα είπε: θα γεννήσω σε λίγο.
Κι η γυναίκα αποκοιμήθηκε. Κι ο άντρας αποκοιμήθηκε.
Και μία μέρα καινούργια ξημέρωσε.

(αφιερωμένο στις καινούργιες ημέρες που ξημερώνουν)