01 Σεπ Να ζούμε (σ)το παρόν

Χθες φωτογραφήσαμε με τη φίλη μου τη Βασιλική το τελευταίο ηλιοβασίλεμα του μεγάλου καλοκαιριού. Τυπικά, τελειώνει το καλοκαίρι ωστόσο, επισήμως μπαίνει προς τα τέλη του Σεπτεμβρίου με τη φθινοπωρινή ισημερία, όταν ημέρα και νύχτα θα έχουν ίση διάρκεια.

Καθόμασταν σε ένα μικρό μώλο στο Νεώρειο, στον Πόρο, οπού τα τελευταία χρόνια περνάω εκεί τον Αύγουστο και μιλάγαμε. Ώσπου σταματήσαμε να μιλάμε. Το βλέμμα μας είχε στραφεί προς τον ουρανό και τα υπέροχα χρώματα που είχε. Η φύση είναι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης και αν κάποιος θα μπορούσε να το αποδώσει καλύτερα από μία φωτογραφία, αυτός θα ήταν ο Άγγλος ζωγράφος Ουίλλιαμ Τέρνερ.

Λένε να ζούμε το παρόν. Εγώ, προσθέτω να ζούμε και στο παρόν. Δεν είναι κλισέ αυτή η έκφραση. Ζούμε στην εποχή που η προσοχή μας αποσπάται από χίλια δύο πράγματα. Και κάνουμε συγχρόνως χίλια δύο πράγματα. Το να ζούμε στο «τώρα» είναι δυνατότητα και ικανότητα. Το «τώρα» είναι ο χρόνος, ο οποίος μας προσφέρεται με σκοπό να μας διδάξει κάτι το οποίο θα μας βοηθήσει να οδηγηθούμε στο επόμενο μας βήμα από το στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε. Το «τώρα» είναι η πραγματικότητα. Είναι η αντίληψη ότι είναι το μόνο που έχουμε, το παρελθόν έχει φύγει και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Το «τώρα» μας κάνει να είμαστε παρόντες. Είναι βίωμα σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μας κάνει πιο παρατηρητικούς σε όσα υπάρχουν γύρω μας. Μας κάνει να εκτιμούμε τη μοναδικότητα της κάθε στιγμής. Μας κάνει πιο ενεργητικούς αναγνωρίζοντας ότι είμαστε μέρος του κόσμου-έστω και μικρό. Μας κάνει να παραμένουμε σε επαφή με τις αισθήσεις μας, να ζούμε την εμπειρία, να βλέπουμε την πραγματικότητα. Και κάτι άλλο ακόμα. Ζώντας στο «τώρα» καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερο πόσο μέρος του μεγάλου σύμπαντος είμαστε.

Η ζωή ξετυλίγεται στο τώρα το οποίο δημιουργεί τη ζωή μας «Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν», είχε πει ο Γάλλος συγγραφές Αλμπέρ Καμύ.