24 Οκτ Η φυσική ευφυΐα της ζωής

Θα μας πάρει περισσότερες από έξι ώρες να γυρίσουμε πίσω με το ιστιοπλοϊκό. Με ένα ταχύπλοο θα ήταν μία γκαζιά. Έχει την απόλυτη μπουνάτσα, το Αιγαίο είναι σαν λίμνη, ο ήλιος είναι ζεστός και ας είναι σχεδόν τέλη Οκτωβρίου. Για αυτό τον καιρό νιώθεις ήδη την χαρά μέσα σου. Νιώθεις και την ευγνωμοσύνη για εκεί που είσαι όταν γνωρίζεις τι συμβαίνει στον κόσμο σ’ ένα παράλληλο σύμπαν. Και με την επιβράδυνση του χρόνου αρχίζεις να ζεις στο παρόν.

Που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;

Κάπου είχα διαβάσει οτι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι εύκολο να μην κάνουν τίποτα. Για τους περισσότερους όμως είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, η λέξη «τρέχω» είναι καθημερινή, έχει γίνει συνηθισμένη, σημαίνει ότι είσαι διαρκώς απασχολημένος, έχει γίνει συνώνυμο της επιτυχίας. Ταξιδεύοντας όμως μ’ ένα ιστιοπλοϊκό και χωρίς αέρα, δεν τρέχεις. Μήπως σημαίνει ότι πάω (και εγώ) αργά; Ότι μένω πίσω; Κοιτάω τη θάλασσα. Βλέπω αυτό που έχω μπροστά μου. Την απεραντοσύνη και την ανοιχτοσύνη. Και ένα ανοιχτό μπλε υπέροχο χρώμα. Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν. Βλέπω την ηρεμία γύρω μου, διαπιστώνω ότι σιγά-σιγά δεν με αποσπούν καθώς διαρκώς εμφανίζονται, αρχίζω να νιώθω γαλήνη.

Όταν είσαι στο παρόν η ζωή είναι απλή

Πιστεύω ότι ένα από τα πιο κουραστικά πράγματα που κάνουμε στον εαυτό μας είναι να αντιστεκόμαστε και να αντιμαχόμαστε με την πραγματικότητα. Όταν θεωρούμε ότι τα πράγματα πρέπει να είναι αλλιώς. Μου έχει συμβεί πολλές φορές και εξακολουθεί από καιρό σε καιρό να συμβαίνει όσο κι αν γνωρίζω πολύ καλά πόσο τα πράγματα και οι καταστάσεις αλλάζουν και καμία σταθερότητα δεν επιτεύχθηκε  ποτέ μία για πάντα. Αν όμως δεν αντιμαχόμαστε σε όσα ως έχουν και τα δεχόμασταν, έστω και για λίγο, ως έχουν, χωρίς να κριτική, το πιθανότερο είναι να νιώσουμε, σε λίγο, ανακούφιση. Όσο άσχημα και αν αισθανόμαστε, όταν αποδεχόμαστε μία κατάσταση, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, κάποια στιγμή χαλαρώνουμε. Και σε κατακλύζει μία αίσθηση γαλήνης, όπως ήταν σήμερα η θάλασσα, κι ας αντιμετωπίζεις προβλήματα. Όταν είσαι στο παρόν, καταπιάνεσαι με όσα βρίσκονται μπροστά σου και όχι με την ιστορία σου για το παρελθόν ή το μέλλον.

Ημιξαπλωμένη, χαζεύοντας τη θάλασσα όπως αργά πορευόμαστε, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι η ζωή γνωρίζει καλά τι πρέπει να κάνει. Στον ιστιοπλοϊκό αγώνα, με τις καλύτερες δυνατές προθέσεις κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε, δεδομένων των συνθηκών. Δεν πετύχαμε το αποτέλεσμα. Γιατί οι συνθήκες (που δεν εξαρτιόντουσαν από μας) δεν ήταν οι κατάλληλες. Όμως αυτό δεν έπαιξε κανένα ρόλο.  Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε εδώ για το ταξίδι.
Πολλές φορές τα δώρα της ζωής είναι μπροστά μας κι εμείς δεν τα βλέπουμε και ψάχνουμε κάπου αλλού την ευτυχία.