Unplugged για να πάρουμε κατά γράμμα τη λέξη «διακοπές»

 

Unplugged σημαίνει εκτός πρίζας, χωρίς ρεύμα. Χρησιμοποιείται συχνά στη μουσική αυτή η λέξη, ως όρος, όταν ένας τραγουδιστής σε πιο χαλαρή διάθεση τραγουδάει χωρίς μικρόφωνο, ενισχυτή και μεγάφωνα σε μικρές παρέες.

Κάπως έτσι νιώθω και εγώ τον τελευταίο καιρό. Να κάνω unplugged. Ο χειμώνας που μας πέρασε μας βρήκε τους περισσότερους καθημερινά συνδεδεμένους και μπροστά από μία οθόνη για ώρες ολόκληρες. Δουλειές και μαθήματα, σεμινάρια, συμβούλια και συναντήσεις όλα γινόντουσαν στον υπολογιστή και στο κινητό. Τώρα, που οι αυγουστιάτικες ημέρες με βρίσκουν στη θάλασσα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νιώθω ότι θέλω να τα αφήσω στην άκρη. Να βγάλω την ηλεκτρική πρίζα και ας ξεφορτιστούν αυτά, για να φορτίσω με φυσικό τρόπο κάτι άλλο πιο σημαντικό. Να πάρω κατά γράμμα τη λέξη «διακοπές», να μην μπαίνω κάθε λίγο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις εφαρμογές, να γράφω λιγότερο, να ανεβάζω λιγότερα. Έστω και αν είναι μέρος της δουλειάς μου. Συχνά, νομίζουμε ότι θα χάσουμε την επαφή με τους διαδικτυακούς φίλους μας, το κοινό και τους ακολούθους μας. Το θέμα, ωστόσο, είναι να έχουμε επαφή με όσα είναι πολύτιμα. Την οικογένεια μας, τους φίλους μας, τον εαυτό μας, την ίδια τη ζωή.

Οι καλοκαιρινές ημέρες όσο μεγάλες και αν είναι, τελειώνουν πολύ πιο γρήγορα από όσο θέλουμε. Για αυτό αδράξτε τις. Όπως και τις ζεστές νύχτες κάτω από τον ξάστερο ουρανό. Ζήστε τις.

Ξυπνήστε νωρίς και πηγαίνετε νωρίς στην παραλία. Είναι σαν να την έχετε όλη δική σας. Κολυμπήστε μόνη, είναι ο καλύτερος διαλογισμός. Μετά από τρεις-τέσσερις απλωτές, το μυαλό σας έχει φύγει από κάθε σκέψη. Και έχετε κάνει την καλύτερη άσκηση. Περπατήστε ξυπόλητη, νιώστε την άμμο ή την πέτρα, αν μπορείτε κολυμπήστε γυμνή και νιώστε αυτή την αίσθηση ελευθερίας. Αφήστε το βλέμμα σας να χαθεί στο απέραντο μπλε. Από το φωτεινό μπλε της θάλασσας, στο γαλάζιο του ουρανού και στο πιο βαθύ όταν ο ήλιος πάει να δύσει. Πιστέψτε με στην πέμπτη δεκαετία που βρισκόμαστε και με όλα όσα έχουμε κάνει, ζήσει και διασκεδάσει είναι πιο απελευθερωτικό από τις σαράντα αποχρώσεις του γκρι. Γιατί σε κάνει να χάνεσαι, να ονειρεύεσαι, να βλέπεις τη μεγάλη εικόνα. Εκτιμήστε αυτό το χρόνο. Όπως και την αξία της μεσημεριανής σιέστας, όταν σε πιάνει ένα γλυκό γλάρωμα, τι μεγάλη πολυτέλεια! Είναι μικρές χαρές του καλοκαιριού που μας υπενθυμίζουν τι είναι ουσιαστικό στη ζωή.