14 Φεβ Ο Έρωτας σπάει το τόξο του

Μέρα των Ερωτευμένων η 14η Φεβρουαρίου.
ή Μέρα που γιορτάζουμε τον Έρωτα;
Αυτόν τον φτερωτό θεό της αγάπης, με τη μορφή μικρού παιδιού, που σύμφωνα με τον μύθο, όταν χτυπούσε δύο ανθρώπους με τα βέλη του, αυτοί ερωτευόντουσαν παράφορα. Σκανδαλιάρης.
Ο Ευριπίδης διαχωρίζει τη δύναμη του έρωτα σε δύο μορφές: Σε αυτή που μπορεί να οδηγήσει στην αρετή και σε εκείνη που οδηγεί στην αθλιότητα.
Και συχνά σε μπελάδες.
Και σε μεγάλα σκάνδαλα.
Από τα δυνατότερα συναισθήματα είναι ο έρωτας.
Είναι δυνατός, εκρηκτικός, ισχυρός, ανατρεπτικός. Έχει ορμή, έλξη και ένταση στο πέρασμα του.
Είναι και τρελός. Ο Πλάτωνας θεωρούσε ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα.
Είναι όμως και ιπποτικός και ρομαντικός και πλατωνικός.
Μπορεί και παράνομος.
Υπερβαίνει και διακινδυνεύει.
Πόσα έχουν γραφτεί για τον έρωτα!
Τι είναι τελικά ο Έρωτας;
Αν όχι, η κινητήριος δύναμη για την ίδια τη ζωή.
Η ζωή είναι έρωτας κι ο έρωτας είναι η ζωή.
Κάποτε, πριν από αρκετά χρόνια, σ’ ένα ταξίδι στην Ταϋλάνδη, μετά από ένα πάρτυ, είχα πει στη φίλη μου που είχαμε πάει μαζί, ότι ήμουν ερωτευμένη. Η βραδιά ήταν μαγική. «Ποιoν γνώρισες;» με ρώτησε, γνωρίζοντας ότι εκείνη την εποχή διάνυα μία δύσκολη περίοδο χωρίζοντας με τον πατέρα του παιδιού μου. «Με κανέναν. Είμαι ερωτευμένη με την ζωή», της απάντησα συνεχίζοντας να χορεύω.
Ο έρωτας είναι απέραντος.
Η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της. Τα εύκολα και τα δύσκολα της. Τις χαρές και τις λύπες της.
Κάποιες φορές ο Έρωτας δεν βρίσκει τον στόχο του.
Και νιώθει πληγωμένος.
ή θυμωμένος.
Και σπάει το τόξο του.
Τον είδα μία μέρα που περπατούσα και περνούσα από το Ζάππειο, μέσα από το πάρκο πριν βγω στην Β. Αμαλίας. Δεν έπαιρνα συνήθως αυτή τη διαδρομή. Είδα πρώτα τα άλλα αγάλματα. Τα πιο μεγάλα. Και μετά αυτό. Μου κέντρισε την προσοχή από μακριά, αυτό το μικρό άγλαμα. Φτιαγμένο από μάρμαρο, έργο του φημισμένου γλύπτη Γεώργιου Βρούτου (1843-1909), όταν αργότερα τον έψαξα.
Είναι μόνος του. Τόσο όμορφος. Στο κέντρο ενός θάμνου. Αναλλοίωτος στο χρόνο.
Ίσως επειδή ο έρωτας είναι μοναδικός. Ο έρωτας μαγνητίζει και κατακλύζει. Πάντα θα βρίσκεται στο κέντρο της δημιουργίας. Για να σου υπενθυμίζει. Και προϋποθέτει διαρκή φροντίδα. Από σένα και από τον άλλον. Γιατί είναι μέρος της ύπαρξης μας.
Είτε τον γιορτάζουμε, είτε όχι.