17 Ιούν Γιορτή του πατέρα σήμερα
Γιορτη του πατέρα ειναι σημερα. Μπαμπά τον φώναζα μικρη, πατέρα άρχιζα να τον αποκαλώ οταν τελείωσα το σχολείο. Ένιωθα μεγαλη να τον αποκαλώ μπαμπά, με παρέπεμπε “ειμαι κορη του μπαμπά”. Μια φορα εκανα το λάθος, γιατι λάθος ηταν, να τον πω Χρηστο, θέλοντας να φανώ άνετη. Άλλωστε ηταν μικρός στην ηλικια, 27 χρόνων, οταν γεννηθηκα. Πρώτη φορα τον ειδα να με αγριοκοιταει και να μου λέει “οτι Χρηστους μπορει να γνωρίσεις πολλούς στη ζωή σου, πατέρα εχεις μονο εναν”.
Τεινει να αναφερόμαστε πολυ ποσο σημαντική ειναι η σχέση μητέρα-παιδι που παραμελούμε την σπουδαιότητα της σχέσης πατέρα-παιδι. Και ομως ειναι το ιδιο σημαντική, με ξεχωριστό τροπο. Καθοριζει πολλα πραγματα. Απο την εικόνα που θα φτιάξουμε για τον εαυτο μας μεχρι τη σχέση μας με το αλλο φύλο. Μου μετάδωσε αρχες και αξίες. Μου έδειξε τι θα πει ευγένεια, σεβασμός, καλοσύνη. Με έμαθε απο μικρη να στηρίζομαι στις δικές μου δυναμεις, οταν με μάθαινε γουιντσερφινγκ και μου έδειχνε πως να βγάζω το πανί απο την ματσα και να το διπλώνω στο αλμπουρο σε περίπτωση κινδύνου στα βαθιά. Τα καλοκαίρια, γυρω στα δεκαπέντε, μετα τη λήξη της σχολικής χρονιάς, πήγαινα στο γραφείο για να δουλέψω για να μάθω να κερδίζω με αυτο τον τροπο τα χρήματα των διακοπών μου. Πίστευε πολυ στη δουλεια, δούλευε πολυ, δημιούργησε. Ηταν αυστηρός. Στην ηλικια που ο γιος μου άρχισε να βγαίνει και να ξενυχτάει, εγω γυρναγα στις δωδεκα. Μια με το ζόρι. “Εχεις χρονο για ξενύχτια. Μην βιάζεσαι ακομα να μπεις στον κόσμο των μεγάλων, γιατι εκει θα εισαι για πολλα χρονια. Και θα βαρεθείς”. Δεν με ρώταγε ιδιαίτερα πως πηγαινα στο σχολείο, με έμαθε να διαβάζω χάρτες και μαζι καναμε πολλες εκδρομές για να μας δείξει ιστορικούς τόπους και μερη. Του αρεσε πολυ να οδηγεί, με τη μητερα μου είχαν γύρισει με το αυτοκίνητο ολη την Ευρωπη αφήνοντας εμένα και τον αδελφο μου στις γιαγιάδες και στους παππούδες μας. Έμαθα απο νωρίς να οδηγώ, ωστε κλείνοντας τα δεκαοχτώ να αποκτήσω δίπλωμα. Τον θαυμάζω για τις γνώσεις του. Η μητερα μου τον θυμάται τα βραδιά να διαβάζει λεξικά, οταν ειχαμε το εργοστάσιο ήξερε πως δουλευει μια εκτυπωτική ή βιβλιοδετικη μηχανή για να μιλάει με τους χειριστές και τους μηχανικούς, ειναι εξαιρετικός συζητητης ιδιαίτερα για θεματα ιστοριας. Και εχει χιούμορ, αυτο το καυστικό χιούμορ που γοητεύει. Την αγάπη του τη δείχνει με τον τροπο του. Ισως καποιες φορες να φαινεται σκληρός. Δεν θα με ρωτήσει πως τα βγάζω πέρα. “Εχεις δυο πόδια, δυο χέρια και ενα κεφάλι” μου έλεγε για να με μάθει να ειμαι ανεξάρτητη. Αν και δεν εχω μεινει για πολλα χρονια μαζι του, οι γονεις μου χώρισαν οταν ημουν δεκα, ποτε δεν αισθάνθηκα οτι δεν ηταν κοντα μου. Και κοντα στα πεντε του παιδια. Με τον τροπο του. Καθε Χριστουγεννα, ανήμερα στη γιορτη του μαζευόμαστε όλη η οικογενεια στο σπιτι του. Για να γιορτάσουμε όλοι μαζι. Σχεδον καθε χρονο, ολο και καποιο καινούριο μέλος θα προστεθεί. Το τραπέζι, που ειναι ήδη μεγάλο, στενά μας χωράει. Πέρσι, βλέποντας μας όλους μαζι με χαρά να τσουγκριζουμε τα ποτήρια μας και να ευχόμαστε υγεία και αγάπη, σκεφτόμουν με μια λύπη, πως ο χρονος περναει.
Ποσο κοντα θα εχουμε ακομα τους γονεις μας; Και σαν να ήξερε κατι, έκανε στον αδελφο μου και σε μενα ενα απο τα ωραιότερα δωρα ζωης. Επειδη είχαμε πολλα χρονια να πάμε διακοπες μαζι. Ας χαιρομαστε τους πατεράδες μας καθε στιγμη οσο ειναι ακομα κοντα μας.
