30 Αυγ Όταν η μοναχικότητα δεν είναι απουσία

[dropcap]Ε[/dropcap]ίναι εδώ και λίγα χρόνια που λίγες μέρες πριν την επιστροφή στην πόλη, όταν έχω την ευκαιρία, επιλέγω να περνάω μερικές ημέρες μόνη μου. Χωρίς οικογένεια και φίλους, μόνη στο σπίτι με τον εαυτό μου σε μία μοναχική απόλαυση  ηρεμίας που άρχισα να ανακαλύπτω τελευταία. Είναι μία παράξενα όμορφη και πρωτόγνωρη εμπειρία γιατί το να επιλέγεις εν γνώσει να μένεις μόνος δεν είναι ακριβώς το ίδιο με τη μοναξιά. Στη μοναξιά έχεις την απουσία και το φόβο του κενού, στη μοναχικότητα έχεις τη διάθεση και τη γαλήνη της πληρότητας. Όταν μένεις μόνος, προσέχεις τις σκέψεις σου, ακούς τους εσωτερικούς διαλόγους σου,  εξετάζεις τις επιθυμίες σου, έρχεσαι σε επαφή με τα αληθινά σου συναισθήματα. Αρχίζεις να αφυπνίζεσαι, να  προσέχεις τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου και να παρατηρείς. Τους ήχους, τα χρώματα, την κίνηση, τη ζωή που υπάρχει γύρω σου όταν όλα μοιάζουν να είναι ακίνητα. Κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσε να είναι ένα είδος διαλογισμού, αυτή η επαφή. Πολύ συχνά σκεφτόμαστε το παρελθόν ή ανησυχούμε για το μέλλον και ξεχνάμε να ζήσουμε το παρόν. Consciousness awareness. Να ζούμε όχι για τη στιγμή, αλλά μέσα στη στιγμή δίνοντας προσοχή ακόμα και στα πιο απλά πράγματα που κάνουμε. Όπως την αναπνοή. Έχετε παρατηρήσει πως εισπνέετε και πως εκπνέετε;  Την επόμενη φορά δώστε έμφαση και προσπαθήστε να κάνετε βαθιές αναπνοές. Επιδρώντας στο νευρικό σύστημα, έχουν μία κατευναστική επίδραση.  Σε αυτές τις μοναχικές ώρες,  χωρίς συγκρίσεις, αισθάνεσαι ολόκληρος αντιλαμβανόμενος τη ψυχή και το σώμα σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και μαθαίνεις τη δύναμη σου. Γίνεσαι περισσότερο συνειδητός και νιώθεις περισσότερο ενοποιημένος με τη φύση.  Κάθε πρωί όταν κολυμπάω στη θάλασσα και περνάω ανάμεσα από τα μικρά ψαράκια, το βράδυ κοιτάζοντας τ’ αστέρια. Είμαι μόνη, αλλά κατά βάθος δεν είμαι μόνη.  Δεν ζω απομονωμένα. Γιατί ασφαλώς υπάρχουν κοινωνικές συναναστροφές και παρέες. Μοιράζομαι τον κόσμο με τους άλλους. «Όταν καλωσορίζεις τον κόσμο, ποτέ δεν είσαι αυτό που λέγεται μόνος» είχε πει η αγαπημένη μου συγγραφέας Μαργκερίτ Γιουρσενάρ