26 Δεκ One small thing – Η «γέννηση» μέσα μας

Καλέσματα, ξενύχτια, γεύματα, στολίδια, δώρα, ευχές, ευκαιρία να φορέσουμε τα καλά μας ρούχα, να στρώσουμε γιορτινό τραπέζι, να βγάλουμε τα καλά σερβίτσια, να νιώσουμε τη χαρά και τη μαγεία μέσα από τα φωτάκια και τα τραγούδια. Όλα αυτά μέρος της γιορτής είναι και μου αρέσει πολύ. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο μέρος που πιστεύω ότι το ξεχνάμε. Να νιώσουμε το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων.

«Μαμά, δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης», μου λέει πριν από πολλά χρόνια ο γιος μου, όταν γύρισε σπίτι από τον παιδικό σταθμό. Εκείνη την ώρα στόλιζα το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Με πιάνει εξ απροόπτου- κάτι που κάνουν σχεδόν όλα τα παιδιά όταν ρωτούν κάτι σοβαρό- και περιμένουν να μάθουν την αλήθεια. «Ναι, του απαντάω. Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης όπως αυτός που βλέπουμε, τον ευτραφή παππούλη με την λευκή γενειάδα στα κόκκινα ντυμένος με έλκηθρο από τον Βόρειο Πόλο που φέρνει τα δώρα από το τζάκι. Γιατί πρώτον, δεν έχουμε τζάκι. Και δεύτερον, δεν θα δεις κανένα έλκηθρο που να πετάει. Ωστόσο, υπήρχε ένας άνθρωπος που λεγόταν Βασίλειος και ζούσε στην Καισαρεία…», και άρχισα να του διηγούμαι την ιστορία του αληθινού ανθρώπου που τιμάται ως Άγιος από τη θρησκεία μας.

«…αν είναι ορισμός σας, Χριστού την Θείαν γέννησιν…» λένε τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Ποια γέννηση όμως;  Κι αν δεν πιστεύω ή αν αμφιβάλλω για την ύπαρξη του Θεού; Αν βλέπω ότι οι θρησκείες περισσότερα προβλήματα δημιουργούν και θεωρώ πως τα ιερά κείμενα δεν βασίζονται σε επιστημονικά αποδεδειγμένες αλήθειες; Ίσως, τελικά, δεν έχει τόση σημασία να βρούμε εξωτερικές αποδείξεις, αλλά να αναζητήσουμε τι νόημα δίνει για τον καθένα προσωπικά η έννοια του Θείου ή της ανώτερης δύναμης. Ίσως για αυτόν το λόγο μπορούμε να προσεγγίσουμε τη Θεία Γέννηση μέσα από έναν πιο συμβολικό φακό — ως την ευκαιρία να αφυπνίσουμε και να καλλιεργήσουμε το Θείον που υπάρχει μέσα μας ώστε να ζούμε με περισσότερη αγάπη, σύνδεση και κατανόηση.

Ανήμερα Χριστουγέννων, πριν πάω στο οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι και γιορτάσουμε τους εορτάζοντες και πριν ακόμα πιάσει η βροχή, έχω βγει να περπατήσω στο πάρκο. Σταματώ στο μικρό εκκλησάκι να ανάψω ένα κεράκι. «Στο ποίημα του «ο Θεός» ο Βίκτωρ Ουγκώ αναφέρει πως ο Θεός έχει ένα μόνο όνομα που λέγεται αγάπη. Πιστεύω ότι το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων ξεπερνά τη θρησκευτική ή εορταστική του διάσταση και συνδέεται με την ίδια την έννοια της Γέννησης. Είναι μια ευκαιρία να αναρωτηθούμε: τι θέλουμε πραγματικά εμείς να «γεννήσουμε» στη ζωή μας που δεν έχει να κάνει με τον εγωικό μας εαυτό. Η περίοδος αυτή μας καλεί να δώσουμε μορφή σε ό,τι είναι ουσιώδες για εμάς και να το φέρουμε στον κόσμο με Αγάπη– την  αγάπη αυτή που προέρχεται από το επίρρημα «ἄγαν» που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «πολύ» και «πα» που σημαίνει προστατεύω διαφυλάσσω και είναι παραπάνω από ένα συναίσθημα αλλά προϋπόθεση, την Ελπίδα– τη δύναμη που κανείς έχει μέσα του σε στιγμές απόγνωσης, την Πίστη– όχι με την έννοια της άγνοιας αλλά αυτή που σε κρατάει όρθιο, το Μυστήριο– ως εσωτερικότητα, την Ειρήνη– πρωτίστως μέσα μας.

Ας καταφέρουμε, λοιπόν, να νιώσουμε και το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων στην καρδιά μας. Το φωτεινό αστέρι ας φωτίσει και τον δικό μας δρόμο και τα δώρα να είναι και η δική μας σύνδεση μας με την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα τα οποία είναι αλληλένδετα.

Υγ: η σχέση με το θείο και την πνευματικότητα είναι μία προσωπική σχέση και επιλογή για τον καθένα μας.