02 Φεβ Περνάει ο χρόνος γρήγορα ή μόνο σε μένα φαίνεται;
Πότε ανταλλάσσαμε ευχές για το νέο χρόνο, πότε ανταλλάσσουμε ευχή για καλό μήνα! Μου φαίνεται σαν προχθές ότι ήταν Ιανουάριος, ένας Ιανουάριος που θύμιζε Απρίλιο, οι ημέρες χάνονται και οι μήνες μπερδεύονται. Αυτό όμως που συνειδητοποιώ είναι ότι ο καιρός περνάει γρήγορα.
Και μπορεί στο ρολόι ο χρόνος να μην αλλάζει ταχύτητα, αλλά στο μυαλό μου ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, τρέχει.
Γιατί όμως νιώθουμε ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα;
Αν και ο Αϊνστάιν είχε πει ότι ο χρόνος είναι σχετικός, οι έρευνες δείχνουν σταθερά ότι η αντίληψή μας για το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος επιταχύνεται όσο μεγαλώνουμε. Αλλαγές δεν γίνονται μόνο στο σώμα μας αλλά και στον εγκέφαλο μας. Σύμφωνα με την νευροεπιστήμη, καθώς γερνάμε, ο ρυθμός με τον οποίο επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες επιβραδύνεται. Αν φανταστείτε τη ζωή σας σαν μία ταινία, το μυαλό αντιλαμβάνεται λιγότερα καρέ ανά δευτερόλεπτο και επομένως ο χρόνος μοιάζει να περνάει πιο γρήγορα. Ένας άλλος λόγος που ο χρόνος μοιάζει μεγαλύτερος όταν είμαστε νεότεροι είναι ότι ο εγκέφαλος είναι προγραμματισμένος να κρατάει τις νέες εμπειρίες και όταν είμαστε νέοι, οι ημέρες μας είναι γεμάτες με νέες εμπειρίες. Εν μέρει, αυτό είναι φυσικό. Ο γιος μου θα βιώσει περισσότερα πράγματα από ότι είναι να βιώσω εγώ τώρα και λιγότερες εμπειρίες θα έχω. Οι ημέρες μου δεν διαφέρουν πολύ η μία με την άλλη και κάθε μέρα κάνω (σχεδόν) παρόμοια πράγματα ώστε η μία μέρα να είναι (σχεδόν) παρόμοια με την άλλη χωρίς να ξεχωρίζουν ιδιαίτερα.
Όμως, συμβαίνει και κάτι άλλο. Όταν κοιτώ πίσω το χρόνο ας πούμε πριν από πέντε χρόνια, αυτά τα πέντε χρόνια δεν μοιάζουν με πέντε χρόνια αλλά σαν μία ανάμνηση που φαίνεται σαν να έγινε πριν από ένα χρόνο. Και αν θυμάστε καλά, πριν από πέντε χρόνια άρχιζε η πανδημία και το λοκντάουν. Κι όμως, και αυτός ο χρόνος μοιάζει σαν να πέρασε γρήγορα, ακόμα κι αν κάναμε λίγα πράγματα και η μια ημέρα ήταν ίδια με την άλλη.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που διαστρεβλώνει την αίσθηση του χρόνου και έχει να κάνει με τη σημερινή ψηφιακή εποχή. Τον χρόνο που περνάμε στα σόσιαλ μήντια και στις εφαρμογές. Πιάνουμε για λίγο το κινητό να κοιτάξουμε κάτι στο φέισμπουκ ή στο ίνσταγκραμ και τα λεπτά έχουν γίνει ώρες χωρίς να το έχουμε καταλάβει. Ο σχεδιασμός των πλατφορμών έχει γίνει με τέτοιο τρόπο που να μας παρασύρει σε παρατεταμένη χρήση ώστε να χάνουμε πολλές φορές την αίσθηση του χρόνου.
Μήπως δεν είναι μόνο δική μου ιδέα
Ψάχνοντας το λίγο παραπάνω, διάβασα ότι ο πλανήτης μας έχει αρχίσει να περιστρέφεται πιο γρήγορα. Και δεν είναι κάτι που έγινε πρόσφατα αλλά τη δεκαετία του 60. Μια διαφορά ανακαλύφθηκε από επιστήμονες μεταξύ του χρόνου που κρατά το ατομικό ρολόι και του μεταβλητού ρυθμού με τον οποίο η Γη ολοκληρώνει την καθημερινή περιστροφή της. Αυτή η απόκλιση οδήγησε στο «άλμα δευτερόλεπτο» που ξεκίνησε το 1972. Μπορεί σε μας αυτό το δευτερόλεπτο να φαίνεται ασήμαντος χρόνος, όταν όμως προστέθηκε στις 30 Ιουνίου 2012, αρκετές διαδικτυακές πλατφόρμες κατέρρευσαν και προέκυψαν προβλήματα με λειτουργικά συστήματα γραμμένα στη γλώσσα προγραμματισμού Java και είχε τεράστιο αντίκτυπο στα συστήματα πλοήγησης και δορυφορικής επικοινωνίας, τα οποία βασίζονται σε εξαιρετικά ακριβή χρόνο που συνάδει με τις συμβατικές θέσεις των ουράνιων σωμάτων. Προκειμένου να αποφευχθούν τέτοια προβλήματα, ορισμένες χώρες έχουν προτείνει την πλήρη εξάλειψη του άλματος δευτερολέπτου και να βασίζονται μόνο στον ατομικό χρόνο που σημαίνει οτι μπορεί τελικά να χρειαστεί να ξεκινήσουμε αφαιρώντας δευτερόλεπτα προκειμένου ο χρόνος που μετράται με την περιστροφή της γης να μείνει συγχρονισμένος
Ο «Συντονισμός Σούμαν»
Ψάχνοντας ακόμα περισσότερο σχετικά με το χρόνο, ένα αόρατο αλλά ισχυρό φαινόμενο έχει κινήσει το ενδιαφέρον επιστημόνων, θεραπευτών και πνευματικών αναζητητών εδώ και περισσότερα από πενήντα χρόνια: ο «Συντονισμός Σούμαν». Ο Γουίνφριντ Όττο Σούμαν ήταν Γερμανός φυσικός, διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Ηλεκτροδυναμικής του Πολυτεχνείου του Μονάχου, ο οποίος προέβλεψε μαθηματικά το 1952 ότι υπάρχει μια φυσική συχνότητα συντονισμού μεταξύ της επιφάνειας της γης και της ιονόσφαιρας. Αυτοί οι ηλεκτρομαγνητικοί συντονισμοί οι προκαλούνται από εκφορτίσεις κεραυνών στην κοιλότητα που δημιουργείται ανάμεσα στην επιφάνεια της γης και την ιονόσφαιρα. Σύμφωνα με τη NASA, κάθε στιγμή, η Γη αντιμετωπίζει περίπου 2000 καταιγίδες, που προκαλούν κατά μέσο όρο 50 χτυπήματα φωτός ανά δευτερόλεπτο. Ο πλανήτης καταποντίζεται έτσι από ηλεκτρομαγνητικά κύματα χαμηλής συχνότητας ή «Συντονισμούς Σούμαν». Οι συχνότητες μπορεί να κυμαίνονται από 7,83 Hz έως 33,8 Hz, αλλά για χιλιάδες χρόνια το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης είχε έναν σταθερό παλμό συχνότητας ή «παλμό καρδιάς» περίπου 7,8 κύκλων ανά δευτερόλεπτο. Το εντυπωσιακό όμως είναι, ότι με την ίδια συχνότητα που πάλλεται η ατμόσφαιρα της γης λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος αλλά και ο εγκέφαλος των θηλαστικών που στην ήρεμη κατάστασή του παράγει τα κύματα Άλφα ( 7 μέχρι 12 Hz), με τους συντονισμούς Σούμαν να μπορούν να επηρεάσουν από αλλαγές των εποχών μέχρι όλους τους ζωντανούς οργανισμούς..
Ωστόσο, ο καρδιακός παλμός της Γης άρχισε να επιταχύνεται το 1980 και συνεχίζει να το κάνει. Λόγω αυτού του αυξανόμενου παλμού, αισθανόμαστε ότι ο χρόνος επιταχύνεται. Το 24ωρο τώρα εκλαμβάνεται ως μόνο 16 ώρες. Ωστόσο, αυτή η αντίληψη είναι δύσκολο να μετρηθεί.
Μπορούμε να κάνουμε τον χρόνο να περνάει πιο αργά;
Είμαι σίγουρη ότι έχετε αισθανθεί έρωτα από την πρώτη ματιά, αν συμπαθήσατε κάποιον που μόλις γνωρίσατε ή να μην αισθανθήκατε άνετα σε μία παρέα. Αυτό συμβαίνει γιατί και εμείς οι ίδιοι δονούμαστε σε συχνότητες. Πέρα από το φυσικό μας σώμα, αυτό που βλέπουμε και αγγίζουμε και το καταλαβαίνουμε ως ύλη, έχουμε το αιθερικό της ενέργειας που είναι γύρω στα 5 εκ πάνω από το φυσικό και το αστρικό που περικλείει τα συναισθήματα και τη νόηση το οποίο είναι σε μία απόσταση γύρω στα 20 εκ. Ο οργανισμός μας ακτινοβολεί συνεχώς ηλεκτρομαγνητική ενέργεια με την μορφή κυμάτων. Με λίγα λόγια είμαστε αρκετά πολυδιάστατοι ως οντότητες και είμαστε επίσης τμήμα ενός συμπαντικού δυναμικού συστήματος. Αν λοιπόν, η δόνηση της Γης έχει αλλάξει μήπως και εμείς αρχίσουμε να δονούμαστε σε υψηλότερη; Κι αν ναι, πώς μπορούμε να τα καταφέρουμε; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στη ρήση του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου «Μη φέρεσαι σαν να πρόκειται να ζήσεις μύρια χρόνια. Το μοιραίο κρέμεται πάνω σου. Όσο ζεις, όσο είναι ακόμα δυνατόν, γίνε καλός». Και να βάζουμε λίγο ποικιλία στη ζωή μας.