12 Ιούλ One small thing- Η σημασία του χρόνου
Συχνά, στα μαθήματα μου λέω να δώσουν χρόνο κατά την εκτέλεση μίας άσκηση και να μην την κάνουν γρήγορα, ώστε να δώσουν χώρο στο σώμα να πάρει στη σωστή θέση, στον μυ να μακρύνει, στην άρθρωση να τεντώσει. Αυτή η επιμήκυνση που συνδυάζεται με την αναπνοή, είναι και ένα στοιχείο από τη μαγεία που έχει σε μένα το πιλάτες και η γιόγκα. Πέρα από την απόκτηση ενός ωραίου, δυνατού και γραμμωμένου σώματος είναι η εσωτερική συνειδητότητα που αρχίζεις να αποκτάς για το σώμα σου με τη σύζευξη νου και σώματος.
Όμως, πέρα από την άσκηση, όταν δίνεις χρόνο, δίνεις και χώρο να αναπτύξεις όχι μόνο κάτι αλλά και να αναπτυχθείς εσύ ο ίδιος. Υπάρχει ένας δεσμός ανάμεσα σε αυτές τις δύο έννοιες που το βλέπουμε, σχεδόν στα πάντα. Από την άνθηση ενός λουλουδιού, την κίνηση των πλανητών και την εκτέλεση ενός έργου μέχρι το μαγείρεμα ενός φαγητού και τη δημιουργία μίας σχέσης. Κάνουμε χώρο να χωρέσει ο άλλος στη ζωή μας, όταν γνωρίζουμε κάποιον και «Θέλω τον χώρο μου», λέμε ενώ στην πραγματικότητα λέμε ότι θέλουμε χρόνο να περάσουμε με τον εαυτό μας και να ασχοληθούμε με τα ενδιαφέροντα που μας αρέσουν.
Στη Φυσική, ο χωροχρόνος ή χωροχρονικό συνεχές είναι το μαθηματικό μοντέλο που ενώνει τον χώρο και τον χρόνο σε μία συνέχεια ενώ στην κοσμολογία, η έννοια του χωροχρόνου συνδυάζει τον χώρο και τον χρόνο που ενώνονται αφηρημένα παράγοντας το σύμπαν. Στα μαθηματικά ο χωροχρόνος περιλαμβάνει τρεις χωρικές διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος) και μία χρονική διάσταση (χρόνος). Οι Ίνκας θεωρούσαν τον χώρο και τον χρόνο ως μια ενιαία αντίληψη, ο Γερμανός φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουερ είχε πει ότι μόνο από τον συνδυασμό του χώρου και χρόνου προκύπτει η εκπροσώπηση της συνύπαρξης και στην καντιανή φιλοσοφία, μια από τις βασικές και θεμελιώδεις θέσεις είναι η άποψη του χώρου και του χρόνου σαν a priori έννοιες και μορφές εξωτερικής και εσωτερικής αντίληψης αντίστοιχα. Όμως αρκετά με τις φυσικές και φιλοσοφικές θεωρίες, ας ξαναγυρίσουμε στην πραγματικότητα με μία απλή άσκηση χρόνου και χώρου. Κλείστε τα μάτια και εισπνεύσετε σε οκτώ χρόνους. Νιώστε πως τα πλευρά σας (οι μεσοπλεύριοι μύες) να ανοίγουν, να αυξάνεται ο όγκος της θωρακικής κοιλότητας και την ίδια στιγμή το διάφραγμα να κατεβαίνει προς τα κάτω. Κρατήστε την αναπνοή σας για έξι χρόνους και εκπνεύστε σε οκτώ χρόνους νιώθοντας τους μεσοπλεύριους μύες και το διάφραγμα να χαλαρώνουν και τη θωρακική κοιλότητα να επανέρχεται στην αρχική της κατάσταση. Παρατηρείστε τον αέρα που εισέρχεται και εξέρχεται. Με κάθε εισπνοή και εκπνοή επιτρέψτε τον εαυτό σας να χαλαρώσει και να νιώσει πιο άνετα και ήρεμα.